Het was al weer even geleden dat we naar Frankrijk konden. Na de herfstvakantie zijn we er niet meer geweest en dat terwijl we aan de buurman gevraagd hadden om een klus voor ons te doen. Hij gaf toen aan dat het waarschijnlijk in november wel klaar zou zijn. We waren natuurlijk erg nieuwsgierig hoe het geworden was.
De buurman is niet iemand van Internet dus foto’s doorsturen zat er niet in. Aan de andere kant ook wel weer leuk om iets te hebben om naar uit te kijken.
Hoe dichter we bij huis kwamen hoe meer de spanning opliep. Niet zozeer dat we dachten dat het niet mooi zou zijn, maar hoe het er nu zou uitzien.
Als we bij Choly de hoek om draaien, kun je al snel ons huis zien liggen. Het eerste wat opviel was de toch wel grote witte beton plaat. De maat is zoals gevraagd. Het valt alleen nu beter op dat het een behoorlijke oppervlakte is. Van de zomer is het zwembad als vast snel opgezet en ligt vlak. En geen rare, scherpe bobbeltjes meer in de vloer, ondanks dat je op je knieën het stuk grond had vlak gemaakt.
Als je verder rijd en bij de oude buurman de hoek omdraait, heb je een goed zicht op de garage, wat vanaf heden officieel de bijkeuken is. Die verandering was erg groot. En het zag eruit of het altijd zo had horen te zijn. We waren er zeer tevreden over. De schuine afrit was weg en er is een nieuwe goot. Nu kunnen we de auto dicht bij de deur parkeren, zonder dat hij op de weg staat. Ondanks dat het geen drukke weg is, was het toch regelmatig dat als we stonden uit te laden, er net een grote tractor met aanhanger voorbij kwam, die er dan maar net langs kon.
De gemeente heeft ook nog een afvoer put gemaakt. Enige tijd geleden was er een probleem ontstaan in de weg en kwam er water naar boven toe. Eerst was dit provisorisch geholpen. Nu heeft men dit beter opgelost. De afvoer van onze goot sluit ook daarop aan. Goed opgelost dus.
Van binnen en aan de achterkant van de bijkeuken zag het er ook uit zoals we verwacht hadden. Een mooie gladde vloer en een deur om snel naar het terras te kunnen. Alleen moeten we daar nog planken leggen. Dat is een volgend klusje.
Van de week waren we van plan om het plafond op te ruimen. Daar zaten isolatie platen tegen aan die vochtig waren geworden. De buurman had aangegeven dat dit waarschijnlijk door de mos laag kwam die op het dak ligt. Dat was nu ook verholpen. Maar die platen zagen er niet uit en moesten dus weg. Dat was het eerste klusje. Wat een zooi komt daar vanaf. Later in de week hebben we dat naar de stort gebracht en was een auto vol.
Maar de eerste twee dagen was het zulk lekker weer, dat we eerst wat in de tuin hebben gedaan. Vooral Laura is flink aan het opruimen en snoeien geweest, zodat alles weer klaar is om te gaan groeien. Het zonnetje scheen volop en we konden dan ook heerlijk buiten lunchen. Zelfs in ons t-shirt. Pas als de zon achter de berg zakte, werd het te koud en gingen we naar binnen. Heerlijk genieten dus. De zondag konden we nog heel wat tuin afval verbranden en zaten we comfortabel op de betonplaat van het zwembad. Een bijkomend voordeel van deze plaat.
Dinsdag werd het een stuk minder. Het waaide hard en regende volop. Door de harde wind en de vele regen, kregen we ook water in de bijkeuken. Niet al te veel, maar het lekt. Na overleg met de buurman, bleek het te komen door de manier waarop de dakpannen gelegd zijn. Deze liggen eigenlijk maar net over elkaar en niet zoals je zou verwachten. We hadden dat al eerder gezien en het brengt het risico met zich mee dat het water onder de dakpan slaat en naar binnen komt. Zeker ook als de hoek niet zo schuin is, zoals het geval op de bijkeuken. Enige oplossing zou zijn om te kitten met speciale kit. Later in de week regende het ook nog, maar waaide het minder of de wind kwam van de andere kant. Op dat moment bleef het van binnen droog.
We konden wel goed verder in de bijkeuken. Laura is druk aan de slag gegaan met verven en ik met de elektriciteit. Na enkele dagen en wat boodschappen bij de BricoDepot zag het er allemaal netjes uit. Klaar om ingericht te worden.
Van de week zagen we de buurman ook nog een paar keer gaan jagen. Het leek ons wat laat, maar aangezien ze dat met een groot aantal mensen doen, de bosbeheerder er bij betrokken is en het echt wel opvalt dat er gejaagd word, zal het nog wel zijn toegestaan. De tweede keer was het dicht bij ons in de buurt. Vanaf het terras konden we de jagers zien staan en hoorden we de honden blaffen. Van het hele spektakel zie je weinig, je hoort alleen af en toe een knal. Later die dag kwam de buurman naar ons toe en vroeg of we ‘Sanglier’ lusten. Ze hadden een jong wild zwijn geschoten en daarna word het vlees verdeeld. Hij vroeg of we een stuk wilden. Natuurlijk zeggen we daar geen nee op. Het leek het meest nog op karbonades, alleen veel roder en wat vetter dan varkensvlees. Het smaakte in elk geval erg lekker.
Al met al een leuke week, waar we weer spieren voelden die we al een tijd niet meer gebruikt hadden en waar we de rust vonden waar we naar op zoek waren.