Koninginnedag 2009. Dat was de dag dat we woningen zijn gaan kijken in Frankrijk.
Maar daar ging nog wel het een en ander aan vooraf. Tijdens de vakanties, die al jaren in Frankrijk werden doorgebracht in woningen die we van particulieren huurden, stonden we vaak te kijken in de etalages van de makelaars wat er allemaal te koop was in de regio. Daarnaast is Internet een mooie bron. We vonden veel huizen die ons wel bevielen en waar we bij weg konden dromen. We zagen onszelf al zitten met du pain, du vin en een mooi stukje kaas.
Naast het kijken, onderzochten we wat er nodig was, wat de maandelijkse lasten zouden zijn en of we dat zouden kunnen opbrengen. Daar bleef het echter bij. Hoewel het gevoel om een huis in Frankrijk te kopen alleen maar sterker werd.
Op een gegeven moment kwamen we een Nederlands sprekende makelaar tegen in een regio waar we graag een woning zouden willen kopen. Hij had een aantal huizen op de site staan in onze prijsklasse die ons wel bevielen en zelfs enkele waar we stiekem een beetje verliefd op werden. Op een foto kun je echter niet alles zien. Je moet het huis ervaren, de omgeving zien en de werkelijke staat van de woning voelen. Daarom hebben we contact gezocht met deze makelaar en al snel hadden we een afspraak om 5 huizen te gaan bekijken. Hij gaf ons een adres van Chambres d’Hotes “Chez le Pré`” waar we konden blijven.
Op Koninginnedag 2009 was het dan zover. Bij een boulangerie in een dorpskern stond we op de makelaar te wachten die ons een aantal huizen zou laten zien. Hierbij gingen we er vanuit dat dit een eerste bezoek zou zijn en we waren er absoluut nog niet zeker van dat er wat voor ons bij zou zitten. Zeker niet nadat we het eerste huis hadden gezien. Op de foto`s zag het er heel liefelijk uit, maar het bleek erg klein en popperig waar we niet comfortabel konden bewegen en we zagen er zeker geen mogelijkheden om het op een eenvoudige wijze aan te passen aan onze wensen. Het enige pluspunt was de grote veranda. Dit was een extra kamer waar je `s zomers de nodige tijd zou kunnen doorbrengen.
Ook het huis waar we stiekem verliefd op waren geworden, viel tegen. De indeling was erg onhandig en er zou veel moeten gebeuren om het aan te passen. Daarnaast liep er een doorgaande weg enkele meters boven het huis en was de tuin erg onhandig gelegen. Positief was dat het huis tegen de rand van een groter dorp aan lag, wat prettig is voor het halen van de dagelijkse boodschappen. De moed zonk ons enigszins in de schoenen. Er bleek een groot verschil te zitten tussen hoe de foto`s eruit zagen en de werkelijkheid was. Bij het volgende huis ging het gelukkig een stuk beter. De woning was echter wat aan de kleine kant, wat we al enigszins verwacht hadden door de foto`s. De ligging was echter prima. In een kleine Hameau en met veel ruimte eromheen.
Ik denk dat de makelaar gedacht moet hebben dat het helemaal niets zou worden. De meeste woningen hadden we al snel bekeken en we waren dan ook vrij snel door zijn voorraad heen. Waarschijnlijk omdat we vooral op ons gevoel af gingen. In de prijsklasse waar we in zochten, konden we verwachten dat we een aantal zaken zelf zouden moeten opknappen. De basis moet goed zijn