Het begint al aardig een traditie te worden dat we op 30 April in Frankrijk zijn. In 2009 was het de eerste keer dat we onze nieuwe woning zagen en we vinden deze datum belangrijker dan die van het ontvangen van de sleutel enkele maanden later.
Eerst wil ik het over het weer hebben van deze week. En dan voornamelijk van de nacht van zaterdag op zondag. Toen we zaterdag aankwamen, stond er behoorlijk wat wind met daarbij flinke windstoten. Maar dit was nog niets bij wat er die nacht plaats heeft gevonden. Om eerlijk te zijn hebben we er zelf weinig van gemerkt. Doordat Miranda vrijdag pas rond 1 uur ‘s nachts thuis was en we zaterdag er toch weer vroeg naast stonden, waren we moe en zijn als een blok in slaap gevallen. De volgende ochtend merkte we dat we geen stroom hadden. Nadat de dames om brood waren geweest, bleek pas dat de wind goed te keer is gegaan. Diverse bomen in de omgeving waren omgewaaid en op de stroomkabels en weg terecht gekomen. De schade was enorm. De kerk in Saint Martin was een deel van zijn dak kwijt en doordat het ook flink regende, was er binnen ook veel schade. In de bossen rondom waren ook veel bomen ontworteld. Overal waar je liep zag je ze liggen. Het scheen dat er niet zoveel schade was aangericht door de wind sinds 1999. Er is elk jaar wel een storm die enkele bomen ontworteld, maar niet zo erg als bij deze.
De meeste wegen werden snel vrij gemaakt van de omgewaaide bomen. Met tractoren en kettingzagen gingen de boeren aan de slag. Maar de electriciteit duurde veel langer. Zondag avond dachten we dat het hersteld was omdat alles aanging, maar na 2 minuten was dat al weer voorbij. Pas in de loop van Maandagmiddag kregen we weer stroom. Op woensdag hadden we rond etenstijd nogmaals geen stroom voor ongeveer een uur om de definitieve reparatie te verichten. Voor het koken was dat wat lastig omdat we niet wisten voor hoe lang. En we hadden alles klaar staan om te beginnen. Een flink stuk varkens vlees met bot en vel dat zo’n ongeveer ander half uur in de oven gaat om gaar te worden. Omdat niet duidelijk was hoe lang, moesten we wat verzinnen. Gelukkig was de openhaard aan en die is natuurlijk ook lekker heet. Dus het stuk vlees ingepakt in aluminium folie en in de kachel gelegd op de roodgloeiende kooltjes. Na een uur wat het goed gaar.
Mijn ouders hebben ook veel meer gemerkt van deze storm. Zij zaten in hun caravan in Lapalisse flink te schudden. Maar de schade viel gelukkig mee.
De rest van de week was het weer wisselvallig. Er waren hele zonnige dagen bij, maar ook dagen die mooi begonnen en in fikse regenbuien eindigde.
Dat weerhield ons er niet van om te genieten en dingen te doen die we van plan waren. Zo is Laura begonnen met het schilderwerk. De deuren en raam beneden werden geschuurd en voorzien van een laag grondverf. Door alle kleine latjes was dat een heel karwei, maar het resultaat mag er wezen. Er zaten flinke plekken op de deur, waarvan je nu helemaal niets meer ziet.
Een andere klus was het terras buiten. Het hout zou op maandag komen en op Zondag en Maandag konden Thomas en ik alvast aan de slag om de ondergrond zo vlak mogelijk te krijgen. We hadden nog heel wat flinke blokken steen liggen in de tuin van een oud hokje en die wilde we gebruiken. Was niet het lichtste karweitje wat we hebben gedaan, maar uiteindelijk zag het eruit of het stevig genoeg was voor het terras. Maandagmiddag kwam mooi op tijd mr. Bricolage en hadden we al snel een flink bos hout voor de deur liggen. Dinsdag zijn mijn ouders langsgekomen en mijn vader heeft flink meegeholpen met het terras. We kregen het niet helemaal af, maar konden we er al wel op zitten. Woensdag hebben we de rest afgemaakt.
Ondertussen kon er ook in de tuin heel wat werk verzet worden. Ondanks het groeiend aantal plantjes, is het onkruid voorlopig nog niet weg. Dus wieden, maaien en alvast zaaien voor de zomer. De uitjes, knoflook en rabarber staan er netjes bij.
En ook binnen zijn nog wat kleine klusjes afgemaakt, zoals het ophangen van wat schilderijtjes en het afwerken van het planfond in de douche en WC.
