De eerst volgende keer dat er tijd was om naar Frankrijk te vertrekken, was tijdens de vakantie. Het kwam goed uit dat we dit jaar een woning hadden gehuurd in de buurt van ons eigen huis. Dit betekende dat deze vakantie een combinatie zou worden van werken in het huis en genieten van de omgeving. En gelukkig hadden ook de kinderen er zin om in de woning aan de slag te gaan.
Normaal gesproken kun je pas op zaterdag middag in zo’n gehuurde woning terecht. Maar omdat we vrijdag al vrij waren, hadden we het idee om de eerste nacht alvast maar in ons eigen huis door te brengen. Ook dit zou weer een soort kampeeraangelegenheid worden in de woonkamer, maar we hadden er allemaal zin in om daar te gaan slapen. En dat beviel eigenlijk prima.
De eerste dag gingen we de markt bezoeken in het nabij gelegen Moyet de Montagne. En terwijl we over de markt liepen, zag ik op het terras een dame zitten die me erg bekend voorkwam. Ook zij keek zeer verbaasd. Door mijn lengte zie ik er niet echt uit als de meest doorsnee Fransman en ze moet even gedacht hebben dat het weer zo’n toerist was die al een aantal keer voorbij was gelopen. Maar toen ging bij ons beide het licht aan. Het was onze buurvrouw. Dus dat was gelijk handen schudden. Het kussen hebben we nog maar even achterwege gelaten. Het gaf me alvast wel een goed gevoel. Een gevoel dat je welkom was ondanks dat je een buitenlander bent en blijft.
Ondertussen had de makelaar geregeld dat een van de eerste dagen van onze vakantie het EDF langs zou komen om te helpen. Ze was zelfs zo vriendelijk om langs te komen en te helpen en te voorkomen dat we er taaltechnisch niet uit zouden komen met het EDF. Iedereen was op tijd en wij hoopten dat het snel opgelost zou zijn. Toen bleek dat wat de buurman al aangegeven was, klopte. De kabel naar het huis had geen stroom en was op een bepaald punt onderbroken. Mogelijk doordat er al langere tijd geen betalingen gedaan waren en het EDF de woning afgesloten had. En dat kon deze man van het EDF niet. Hiervoor zou een andere moeten komen. Wel kon hij de teller en de stand aanpassen, zodat dit alvast goed geregeld zou zijn.
Nu waren we bang dat dit nog wel eens lange tijd kon gaan duren voordat het andere mannetje van het EDF tijd zou hebben om de boel aan te sluiten. Zeker naar aanleiding van de griezel verhalen die we gehoord hadden over het EDF. Gelukkig werden we hierin positief verrast. Binnen de kortste keren stopte er een bus met 2 mannen. Een helm op, een ladder tegen de paal en na enkele minuten hadden we stroom. We waren terug in de 21ste eeuw.
Ondertussen was de buurman al enkele keren langsgekomen en het contact verliep steeds makkelijker. Zeker omdat het een Fransman was die graag met je wil praten. Als ik het niet begreep, legde hij het nogmaals langzaam uit of gebruikte andere woorden. Een soort Jip en Janneke Frans. En daarnaast gebruikte hij zijn ogen, handen, lichaam om de verhalen te vertellen. En ik moet toegeven dat ik binnen zeer korte tijd uit begon te kijken naar onze korte gesprekken over van alles en nog wat.
De 2 vakantie weken, waren de warmste weken van de zomer en de temperaturen liepen vaak nogal hoog op. In de woning die we gehuurd hadden, sliepen we direct onder het dak. Dit was wel goed geïsoleerd, maar toch hield dit niet de warmte tegen. Slapen werd daardoor meer een soort langdurig verblijf in een sauna dan een rustig nachtje slapen. Wat ons opviel was dat in ons huis de temperatuur boven veel lager lag. Dit komt waarschijnlijk doordat we op de 2e verdieping nog een zolder hebben. Hoewel deze niet hoog is, houd dit wel de warmte een eind tegen. Dus weer een pluspunt voor het huis, waar we bij de aankoop niet echt rekening mee gehouden hadden. Het was eerder een nadeel, omdat er op zo’n zolder makkelijk wat ongedierte als muizen hun intrek in zouden kunnen nemen.
Ondanks de hitte, vorderde het werk aardig. De kamers kregen vorm en alles paste prima. Al snel ging het eerste rolletje behang tegen de muur en veranderde de oubollige sfeer in een frisse moderne uitstraling. Door het plafond wit te maken, kwamen de bruine balken nog beter uit.
Op een gegeven moment hoorden we wat krakende, knagende geluiden en dachten we dat het muizen waren. Dit bleef echter aanhouden en op een gegeven moment hadden we ontdekt waar het vandaan kwam. Het bleken beestjes te zijn die in een bepaalde lat hun weg aan het vreten waren. Ik ben geen ongediertedeskundige, maar ik denk dat het boktorren zijn geweest. Het waren zeker geen termieten. Natuurlijk was dit wel schrikken. Beestjes die het hout opeten in een huis dat juist de balken nodig heeft om tot een woning te worden. Dus wat te doen. Gelukkig schrokken de buren iets minder dan wij en gaven ons het advies om bij de brico in de buurt op zoek te gaan naar Xylophene. Dit viel nog niet eens tegen. Het genoemde product was er overvloedig aanwezig, wat inhoud dat we zeker niet de enige waren die dit probleem ooit heeft gehad.
Gevolg was wel dat alles waar maar hout in zat, behandeld werd met dit middel. Gelukkig smeerde het goed uit en was het zo droog. En als het goed is zouden we er weer voor 10 jaar tegenaan kunnen. En met de hoeveelheid die we hadden gekocht konden we dan wel een eeuw vooruit. Onze kleinkinderen zouden er nog gebruik van kunnen maken. Dus alweer een probleempje de wereld uit geholpen.
Een andere dag zijn we naar een feest geweest in het plaatsje Le Breuil. Dit was een plaatselijk feest. Altijd leuk om te kijken, zeker omdat er dan regionale producenten van bijvoorbeeld wijn en honing aanwezig zijn. We liepen er nog maar net toen ik op mijn schouder getikt werd en de oude buurman met een brede glimlach voor me stond. Al handen schuddend heette hij ons welkom op dit feest. Het feest van de dorsmachine. Hij begon gelijk te vertellen over de dorsmachine en over de tractoren die er aanwezig waren. Ze waren allen zo’n 100 jaar oud en er was veel zwaar handwerk nodig. Hij genot zichtbaar van het vertellen van zijn verhalen en wij genoten van het luisteren.
Als je in Frankrijk een woning hebt, heb je op dit moment ook nog een Franse rekening nodig. Al was het alleen al voor het betalen van de rekeningen van het EDF. Ook hier konden we gelukkig gebruik maken van de kennis van de makelaar. Hij had al vaker woningen verkocht aan Nederlanders en had bij een bank in St Porcain zoveel contacten opgebouwd dat het net zo eenvoudig was als het aanvragen van een rekening in Nederland. Ook hier was hij gelukkig aanwezig, omdat er nogal ambtelijke taal aan te pas zou kunnen komen. Het viel achteraf nogal mee. We begonnen ons al steeds meer Fransen te voelen.
Elke dag dat we aan het werk waren, kwam er wel iemand langs en maakten we een praatje. De buurman was vaste prik en we hebben veel geleerd van de woning zelf. Over hoe de Ruisseau eerst liep, over een klein hokje wat op het terrein stond, over de vorige bewoners, over hoe lang het huis al leeg stond en over de buurt. Op een dag stopte er een dag auto waaruit een man stapte met flinke gaten in zijn broek, wat onbestemde vlekken op zijn shirt en haar waar op sommige plekken klei ingesmeerd leek te zitten. Hij vertelde me dat hij de vorige bewoner goed gekend heeft en dat deze voor hem wat achtergelaten zou hebben. Hij kon me alleen niet duidelijk maken wat het was. Ondertussen met een vriendelijk glimlach rondkijken naar alles wat er nog lag en wat hij mogelijk zou kunnen gebruiken. Ik stelde voor om samen met hem te kijken in de schuurtjes of daar bij lag wat hij bedoelde. Hij wilde ook graag in de woning kijken, maar ik maakte hem vriendelijk doch dwingend duidelijk dat daar niets meer was en dat de brocanteur daar alles had meegenomen. Op onze tocht door de schuurtjes, werd alles nauwkeurig bekeken. 2 klompen verwisselde al snel van eigenaar en in de garage zag hij naast de auto nog een grote TV staan, die hij goed kon gebruiken voor zijn moeder. Ik wist niet of deze nog zou werken, maar toch wilde hij hem graag meenemen. Ik vond het prima. Dan hoefde ik hem in ieder geval niet naar de stort te brengen. We zien hem nog regelmatig voorbij rijden en dan zwaait hij vriendelijk naar ons, wat wij natuurlijk beantwoorden.
Tijdens de vakantie zijn we ook op zoek geweest naar een grote en vooral goedkope brico. In Nederland kom je om in de Praxis, Karwei, Gamma en ga zo maar door. Maar wat we tot nu toe tegengekomen waren, was een kleine bricomarche, een PointP en een brico in. De eerste was niet zo rijk gesorteerd, de tweede is meer voor de professionele bricoleur en was niet goedkoop. De laatste had al veel meer, maar we hadden nog nergens een ruime keus gezien in behang, tegels, douches en zo. Alleen op grote afstanden hadden we grotere brichomarche gevonden. Maar dan konden we het net zo goed vanuit Holland meenemen. Helaas hadden we tijdens deze vakantie niet meer tijd om de omgeving verder te verkennen voor de juiste spullen.
Aan het eind van de vakantie waren we zover dat er 2 kamers volledig ingericht waren. Vandaar dat we dus ook de laatste nacht daar hebben doorgebracht. Nu in een echt bed met een heerlijk dekbed. Hmm. Wat een rust en wat een heerlijk huis. Op naar de volgende vakantie.
